António Bárbolo Alves

La Pruma Braba

"Las lhénguas  son fundamentales pa la coeijistença"
David Crystal
 
Hai dous ou trés dies andaba you a passear, cun la mie rapaza de seis anhos, acerca de l Lhargo Léman, na Suíça. Sien saber porquei, pargunta-me eilha:
- Á pai, quales son las lhénguas mais amportantes?


La pruma braba

Caminante, son tues pisadas
l camino i nada mais;
Caminante, nun hai camino,
fai-se camino al andar.
Al andar fai-se camino
i al tornar la bista atrás
bei-se l carreiron que nunca
s’há-de tornar a pisar.
Caminante nun hai camino
solo streilhas no mar.
 
António Machado, Proverbios y cantares
 
A l’antrada de muitas de las tierras de fala mirandesa, deçde que la lhéngua fui reconhecida i subretodo deçde que passou a tener ua Norma Outográfica, ancuntramos sbrebido “Bien-benido(a) a…”


La pruma braba

Oulibales, Dius boa deia
ls janeiros
d’augadeiros,
ls agostos d’auga al pie,
ls aires primaberiles,
buossas froles anresairadas;
i las augas ourtonhales
buossas azeitunas moradas.

António Machado, Campos de Castilla


La pruma braba

Un que rouba i nuobe cunsentidores, total, dieç lhadrones.
Adaige mirandés
 
Un destes dies, a propósito de l tiempo an que bibimos, an que l denheiro ye un dius cun muitos seguidores i muitos outros a querer antrar pa la sue “eigreija”, oubi you dezir que “datrás l denheiro andaba mais arrebanhado”.


La pruma braba

Tenie admirada a toda la giente que l busílis de la cunta nun sabie.
Cervantes, Don Quijote de la Mancha (XLV)
 
Diç l adaige mirandés que “l Berano de San Martino dura tanto cumo un perro a saltar ua parede… i nun há-de ser mui alta!”


La pruma braba

La risa ye própia de l home.
Rabelais, Gargantua
 
La risa ye eilha própia un de ls alheçaces de la chamada cultura popular. Ua maneira de se çforrar de l outro, quando el se chama “poder” i muito mais quando esse mando nun se deixa ber an carne i uosso.


Assinaturas MDB