A opinião de ...

La pruma braba

 
“I l cielo era azul cumo nunca mais bi. I las nubres parcurrien la superfíce spelhada de la presa, tornando mais fondo l azul de las augas de l riu…”
Jorge Castro, Habie trigo
 
Ye tiempo d’Outonho. La Tierra de Miranda ínche-se de nuobas colores que píntan la paisage de nuoba roupaige i nuoba bida. Cachoneiras abormelhadas que rebéntan de l pardo stibal, procissones de claréncia salidas de la calor de Berano. L berde de las binhas que rejistiu, cumo naide, als meses d’Agosto i Setembro, amortigou-se. Del renace agora, an cada parreira i an cada fuolha, un amarielho q’als cachicos se bai tenhindo de bormeilho, deixando eiqui ou eili uas colores sien nome, calientes i de sabor a bino. L castanho de las bidres ganha fuorça i reçuma nas benas de cada parra chamando todas i cada ua a la sue misson de s’ajuntar a la tierra mai.
Ls freznos, al rape de ls rigueiros i d’outros sítios adonde les cheire a auga, tamien eilhes rejistestes ao sol de Berano, deixan agora caer sues fuolhas, que se ban çprendendo, bolando i lhebando cun eilhas las colores pardas, acastanhadas i mensageiras de l friu. Datrás, tenien la cumpanhie de ls uolmos. Mas hoije an die la maleita nun deixa q’eilhes médren par’alhá d’ulmeiras. Por isso, eilhas bólan solas, zamparadas, un cachico mais zgustosas, mas nien por isso sien l’alegrie que ls nuobos apairos siempre dan a quien bai de fiesta. Cansadas de beilar al sol, píden agora un cibico de paç na tierra q’abráçan i beisan.
Al longe, l praino sténde-se cumo ua manta de farrapos. Eiqui, ye l amarilho pardo d’uns restrolhos i d’outras yerbicas mais rastreiras; un cachico mais alantre bei-se l castanho aceçunado d’ua tierra acabadica d’arar; d’outro lhado, sale l bormeilho biçoso d’ua tierra barrenta, çtripada pulas charruas i reçumando inda ls bapores calientes que l Berano le habie deixado guardados; i ua ou outra árbole, de l pouco berde q’ateima an rejistir al Outonho, assi se bai urdindo la manta que se bai stendendo subre la tierra.
Nos muitos lhugares adonde l friu de las nuites s’ambrulha cun las manhanas, ls balhes dan las purmeiras mostras de querer çpertar de l suonho de Berano. Abraçadas a las goticas d’ourbalho, rebéntan las purmeiras yerbicas. A miedo, mas cuntentas por salir de la barriga de la mai i por ber l mundo cumo ye, tráien l pelo molhado de las gotas de la nuite i píntan la tierra d’un berde de renuobo, fresco i sparançoso.
Eiqui ou alhi, adonde datrás medrórun senaras de trigo ou centeno, médran agora nuobas árboles q’ampréstan a la paisage ls sous traijes tenhidos de bormeilho scuro, color de l arperchin.
L Praino ye agora un zafio pa ls nuossos uolhos. Ls carbalhos tamien se ban purparando pa l friu. Cachico a cachico, ban-se zbulhando para que l Eimbierno nun ls cace cun muita roupa adonde poner las sues manos.
Mas quien s’abinturar até las arribas, adonde las peinhas i las faias mais fuorça fázen para se lhebantar de l chano, berá que nun ye solo no praino que las staçones demúdan las colores. Tamien las peinhas, d’un cinza pesaroso, znudas i çarumáticas, se bísten de musgo, aguardando q’algun benga a mirar par’eilhas. De ls nebros, berdes de canseira, ampéçan a salir ls purmeiros renuobos, tamien eilhes berdes, mas d’un berde bicioso i nuobo. Ls bulhacos angalánan-se i píntan-se de bormeilho bibo, purparando-se para namorar ls bandos de tordos que chégan cun ls purmeiros frius. Tamien ls carrascos, durante muito tiempo calhados i a poupar l refolgo, oufrécen agora las sues belhotras, ambrulhadas an sous capulhos, inda por amudurar, mas nien por isso mesmo sprançosas nun tiempo q’há-de benir há-de fazer deilhas renuobos de bida.
An nes regaços d’alguas arribas, adonde la fuorça i la teimosie houmana fazírun medrar paredones i crecer oulibeiras, las azeitunas bísten-se de negro. Drentro deilhas medra la spráncia d’alumiar candeias ou de dar gusto als manjares de ls mais fidalgos.
Tal cumo las fuolhas de las árboles, tamien las palabras mos cúntan la stória de las colores. Mas essas son las cuntas que deixamos pa la semana

Edição
3601

Assinaturas MDB