António Bárbolo Alves

La pruma braba

L’eitimologie ye l’arqueologie de l’aire.
José Antonio Millan, El candidato melancólico
 
 
Un de ls lhibros que li cun mais gusto nos últimos tiempos fui L candidato melancólico de José Antonio Millan. Al cuntrairo de l que puoda parecer nun ye un lhibro subre eileiçones nien ua obra subre ls stados d’alma d’ua pessona. Ye un lhibro subre palabras. L títalo fui sculhido pul sou sentido ancubierto n’eitimologie: “l home bestido de branco que tenie l fiel negro”.


La pruma braba

Resbalar, v.intr. Deixar-se caer sien querer...
 
No més de San Joan de 2007, screbi you assi*:
“Quando you era nino un de ls adbertimientos era andar nas resbalinas. Ua resbalina ye ua peinha, lisa, anclinada, adonde se puode resbalar. Habie resbalinas para muitos gustos i coraiges. Pa ls mais balientes habie las mais anclinadas i grandes. Pa ls mais medruncas, pequerricos ou prancipiantes, nun faltában tamien pequeinhas fragas adonde daprender l jeito i l’arte de resbalar.


La pruma braba

Nun sei de quien staba a spera, suponendo que stubisse mesmo a la spera d’alguien, nien qual fusse l çtino, admitindo qu’inda tubisse un çtino.
Boris Pahor, Necropolis
 
Gustarie hoije de falar de Boris Pahor. Stou cierto de que pa la maiorie de ls pertueses l nome pouco ou nada diç. Mas tamien ye por isso qu’esta crónica ye precisa i ten  merecida. Para dar a conhecer un nome i ua pessona que muito ten lhuitado pu la lhiberdade, i la dibersidade cultural i lhenguística. I por isso la scribo hoije, 11 de maio, die de l’armistício.


La pruma braba

Ls homes somos filhos de la palabra.
Octavio Paz
 
Dezie Octavio Paz que l sou amor pu la palabra ampeçou quando oubiu falar a sue abó i cantar a sou pai. Mas tamien quando ls oubiu calháren-se i quijo antender l sou siléncio. Por isso, durante la nuossa bida, tenemos que  daprender a saber dezir mas tamien a saber scuitar. I para saber falar hai que saber scuitar.


La pruma braba

Toda palabra diç algo mais de l que debie, i tamien algo menos de l que debira dezir.
Ortega y Gasset
 
De las arribas, por donde andubimos nas últimas crónicas, quédan ansinamientos i palabras a las quales tengo ganas de tornar assi que puoda. Mas hoije, indas qu’un cachico atrasado, querie falar de la Quaresma i d’alguas cousas que se fazien (alguas inda se fázen) na Tierra de Miranda i d’alguas (pequeinhas) cousas que las palabras siempre ténen para mos dezir i mos ansinar.


La pruma braba

 
La primabera beisaba
Suabemente l’arboleda,
I l berde nuobo brotaba
Cumo ua berde fumareda.
Antonio Machado
 
Serie mui pouco quedarmos solo cun las palabras que na semana passada screbi subre Unamuno, Pertual i las Arribas de l Douro. Tamien nun será cun mais esta crónica que pago la díbeda que tengo cun l outor salmantino i l sou amor por Pertual i pu ls pertueses. Mas eiqui quédan mais alguas palabras que nun son mais do qu’un reconhecimiento, miu i nada mais, pu la sue lhabor pu las nuossas tierras.


Assinaturas MDB