António Bárbolo Alves

La pruma braba

“Trés sílabas. Tanto basta para nomiar l mais popular i l mais pertués de ls nuossos criados modernos.”
 
Eduardo Lourenço, O canto do signo
 
Deixei, na semana passada, la traduçon de la purmeira parte de las “Nuites sien suonho”, de Camilo Castelo Branco. Eiqui queda la segunda, assi cumponendo la stória desta mirandesa pu la pena de Camilo que, cumo diç, Eduardo Lourenço, ye un “filho bastardo de la bida i de l romantismo” siempre pronto a zumbar ou a ancercitar l sou sprito caçuador i sádico a propósito de quaije todo.


La pruma braba

 
Ye problema que debe çputar-se
antre ls outores de mais nome i nota,
se puode essa mulhier d’Aljubarrota
cun la de Trás-de-ls-Montes acumparar-se.
 
Camilo Castelo Branco, Nuites sien suonho
 


La pruma braba

“Uns balorizórun an dólares la zgrácia i outros cuntórun debidamente ls cadabres i las últimas palabras.”
 
Amin Maalouf, Samarcanda
 
Diç ua bielha cunta mirandesa q’era ua beç un lhobo que se fui a cunfessar.  I tenie muito pecado, muito pecado, pus yá habie comido mais de milenta canhonas i cordeiros.
Adespuis l cura renhiu-lo muito por haber feito tanta muorte. I bai anton dou-le por penitença que solo podie comer arrate i meio de chicha por die.


La pruma braba

Bólan lebes, çquecidas,
Mies lhembráncias d'amargura
Selombras que ban i bénen
Atrás de l sol que se çpon
Delantre de las sues bidas.
 
Joan Zambunho, Poemas de lhuç i selombra
 
 
Tengo quaije cumo cierto q’an “Prumas…” d’anhos atrasados yá screbi subre l Adbento. Asi i todo ye l assunto que traio ua beç mais. Sperando dezir ua ou outra cousa nuoba ou, quien sabe, algua que yá steia çquecida mas q’assi querga tornar a la lhembráncia.


Assinaturas MDB